2016, മേയ് 4, ബുധനാഴ്‌ച

എനിക്കൊന്നും നഷ്ടമായില്ല !!
========================
എന്റെ ചിറകുകളും ...
ഞാൻ പറന്ന ആകാശവും ...
എന്റെ കിനാക്കളും ..
ഞാൻ കണ്ട ആഴിയുടെ ആഴങ്ങളും ..
എന്റെ നിറങ്ങളും എന്റെ പൂക്കളും ..
എന്റെ ശലഭങ്ങളും ..
ഈണവും ഗാനവും ....
എനിക്കൊന്നും നഷ്ടമായില്ല !!
ഇത്തിരി നേരം കാഴ്ച മങ്ങിയിരുന്നു ..
ഞാൻ ഒന്നും കണ്ടിരുന്നില്ല ...
ഒക്കെ നഷ്ടമായെന്നു കരുതിയതും നേര് ...
.
നീ അറിയുക ....
============================
എന്റെ വസന്തം തിരികെ വന്നിരിക്കുന്നു ..
എന്റെ കിനാവിടങ്ങളിൽ ....
ഇന്നും മനോഹരമായൊരു ഗാനം കേട്ടിരുന്നു ..
എന്നെ പൊതിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന ...
സുഗന്ധ പൂരിതമായ ഒരു സ്നേഹവും ..
അതിന്റെ കുളിരും .....
.
ഇല്ലാ .....
===============================
എനിക്കൊന്നും നഷ്ടമായിട്ടില്ല .....
നഷ്ടമായത് നിനക്കല്ലേ ?
നിന്റെ ചിറകുകൾ എവിടെ ?
നിന്റെ ആ നീലാകാശം എവിടെ ?
നിന്റെ നിരഭംഗിയുള്ള വാടിയെവിടെ ?
നിന്റെ ചിരിയെവിടെ ?
നിന്റെ മൊഴിയെവിടെ ?
നിന്റെ ചുറ്റും ചിറകടിച്ചിരുന്ന വാക്കുകളെവിടെ ?
നിന്റെ ഭൂമി ചുട്ടു പൊള്ളി ഒരു മരുഭൂമി ആയിരിക്കുന്നു !!
നിന്റെ ആകാശം ശൂന്യമായിരിക്കുന്നു ...
നഷ്ടമായതെല്ലാം നിനക്കല്ലേ ?
.
നീ അറിയണം .....
===================================
എന്റെ കിനാവിടത്തിൽ ...
എനിക്കായി അവൾ പാടുന്നുണ്ട് ....
ചിറകടിക്കുന്ന വാക്കുകളും ..
ചിരിയുടെ മുത്തുകളും .....
കൊണ്ടവൾ വിരിയിക്കുന്ന വസന്തമുണ്ട്...
എന്റെ ആകാശം ശൂന്യമല്ലാ .....
ഒരായിരം പക്ഷികൾ ചിറകടിക്കുന്ന ..
എന്റെ ആകാശമോ .....
മുത്തും പവിഴവും നിറഞ്ഞ എന്റെ ആഴിപ്പരപ്പോ ..
നിനക്കിനി മേൽ കാണാൻ ആയെന്നു വരില്ല ..
എന്തെന്നാൽ ...
ഇടുങ്ങിയ മനസുകളിൽ തടവിലായവർക്ക് ..
വിശാല ലോകം എന്തെന്നറിയാൻ ആവില്ല ...
വാഗ്ദെവത ശപിച്ചവർക്ക് ..
ഗാനം മെനയാനാവില്ല .....
=================================
എന്നാലും നിന്നോട് എനിക്ക് സഹതാപം മാത്രം ...
ചിറകു മുളച്ചൊരു ശലഭമായി എന്നെങ്കിലും
നിനക്കും പറക്കാൻ ആകട്ടെ വീണ്ടും ..
എന്റെ എന്റെ എന്ന് കരുതിയ ഒരു ഇന്നലെയുടെ ...
മൃത്യുവിധിക്കപ്പെട്ട ഓർമകളുടെ നന്ദി ....
മൃത്യുവിധിക്കപ്പെട്ട ഓർമകളുടെ നന്ദി ....

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ