സ്വയം എരിഞ്ഞു വിളക്കാവാൻ
പോന്ന വലുപ്പം മനസിനില്ലാത്തത് കൊണ്ടാവാം
അല്ലെങ്കിൽ ....
ഞാൻ മാത്രം ഇരുളിലാവുന്നത് എന്തിനു ?
.
ഉയരങ്ങളെ പേടിക്കുന്നത് കൊണ്ടാവാം
എന്റെ ചിറകുകൾ വിടരാതെ പോകുന്നതും
എന്റെ ആകാശം എനിക്ക്
കിനാവായി അവശേഷിക്കുന്നതും !!
.
മനസൊരു ആയുധപ്പുരയാവുന്നത്
അമർഷം നിയന്ത്രിക്കാൻ ആവാതെ പോകുന്നത്
എന്റെ നിയോഗം എന്ന് ഞാൻ അറിയാഞ്ഞല്ല
എന്നാലും യുദ്ധഭൂവിൽ എന്റെ കൈ വിറയ്ക്കുന്നതെന്തു?
.
തൂലികയുടെ മഷി വറ്റിപ്പോയി ...
ഇനിയൊരു അക്ഷരവും തെളിവോടെ എഴുതാൻ
അതിനാവുകയില്ല ......
വേനലാണ് മനസ്സിൽ കൊടും വേനൽ ..
.
.

[ ഇനിയില്ല നേരമെൻ പകലസ്തമിക്കുന്നു
ഇനിയില്ലെനിക്കൊരു രാവും ..........
നിറയുന്ന മൌനം നിറച്ച ചഷകങ്ങളിൽ
നിന്നും വിഷം കുടിച്ചേ പോണം ....
ചതിയും വഞ്ചനയും ഇല്ലാത്ത .....
മനുഷ്യരുള്ള ഒരു കാലത്തേക്ക് ..
മനുഷ്യരുള്ള ഒരു ലോകത്തേക്ക് പിൻവാങ്ങണം ..
ഉണ്ടായിരുന്നില്ല ഒരിക്കലുമെന്ന വണ്ണം
അഴിഞ്ഞു അഴിഞ്ഞങ്ങു പോകണം ....]